Agony, rooted in the autumn of my angst

Agony,
Rooted in the autumn of my angst

तु निघुन गेलीस
तेन्व्हा तुझ्या पाउलखुणा
उमट्ल्या माझ्या ह्रिदयावर
बुड्बुड्यन्सारख शण्भुन्गर
अस तुझ अस्तित्व
काचेच्या घरासारखी
तडकलेली दुनिया
ओन्जळीत घेउ पहातोय मी

नकारानन्तर मात्र
तुज़्ह्या दिव्याखालचा अन्धार
होत गेलाय अधिकच गदड
बुड्त्यासारखा मी पण
चाचपड्तोय काडीच्या आधारासाठी
मोरपिशी स्व्प्नान्च्या
निख़ार्यावरुन चालताना

- Dhaval Kulkarni
Mumbai, October 26, 2007

पानगळीनन्तर्च्या कवीता

आपल्या मधला तो श्ण
कधीच निघुन गेला असला तरीही
जुन्या जख़्मन्ची ओल अजुन ताजी आहे
सन्ध्या छायेच्या प्रकाशात
वाढ्त जाणारी रितेपणाची जाणीव
मनाचा ताबा घेणार्या दुख़ाच्या भयानक लाटा
साक्श देतात त्या अव्यक्त प्रेमाची

माणस तुट्ल्यावर होत तस
पानगळीनन्तर झाडाला ही होत असाव दुख़
पण मी मात्र नकारानन्तर
मुळासकट उख़ड्लो गेलो

Dhaval Kulkarni
Madgaon (Goa), September 2007